БНМАУ-ын төлөө зүтгэе.

Өнөөдөр ажлаа тараад "Тэнгис" рүү алхав. "БНМАУ-ын төлөө зүтгэе" гэж киног өнгөрсөн долоо хоногт үзэх гэж төлөвлөж байсан ч амжаагүй юм. Харин энэ өнөөдөр зорьж байж үзлээ. Одоогоос бараг жилийн өмнө Драмын театрынхан зохиолч Энхболдбаатарын зохиолыг жүжиг болгон тайзан дээр амилуулж байсан юм. Тухайн үед жүжгийн урилга найруулагчаас нь гардан авч байсан ч сүүлдээ аав ээждээ урилгаа өгөөд жүжиг үзүүлчихсэн юм. Жүжигийг нь үзэхээс өөрөө сайн дураараа татгалзаж байсан. Харин киног нь заавал үзнэ гэж төлөвлөж байж, зориуд цаг зав гаргаж үзлээ. Зохиол нь таалагдсан. Монголын түүхийн хамгийн ээдрээтэй эмгэнэлтэй зурвас үеийн тухай бодит баримтыг гуйвуулахгүйгээр уран сайхны аргаар бичнэ гэдэг бол асар хүнд гэж би боддог юм. Киноны зураг авалт ч мэргэжлийн түвшинд. "Зураг-алаач" биш, харин жинхэнэ мэргэжлийн түвшний зураглаач, "яаруулагч" биш, харин сайн найруулагч энэ кинонд ажилласан юм шиг санагдсан. Аливаа асуудалд хэтэрхий туйлширах нь сүүлдээ утга учраа алддаг гэсэн санааг уран бүтээлчид киногоороо дамжуулан хэлж байна лээ. 1924-1937 оны үеийн Улаанбаатарын дүр төрхийг бага ч гэсэн сэргээж... Бас тухайн үеийн эдлэл хэрэглэл, хувцасны загвар, Улаанбаатарт тоотой хэдхэн байсан "цох" шиг хар чийчааныг хүртэл кинондоо ашиглаж. Дорвитой бүтээл хийх гэж хөлс хүч, хөдөлмөр сэтгэлээ гаргасан нь илэрхий байна лээ. 1937 оны Улаанбаатарт очоод ирэх шиг л болсон.
Харин маргааш ажлаа тараад Сарны чулуу дуу бүжгийн чуулгын "Онгодын дуун" гэдэг бүжгэн жүжиг үзнэ. Урилагийг нь өнөөдөр олоод авсан. Би үндэсний бүжгэн жүжиг огт үзэж байгаагүй. Ямархуу сэтгэгдэл төрснөө бичнэ ээ.