Шереметьево-2

Манай сургуулийн нэг аспирант эгч Германы Дюссельдорф хотоор дамжин АНУ явах болов. 5 сарын 27-ний өглөө 8.25 цагт онгоц нь хөөрөх юм байна. Яаж ч хурдан явсан өглөө гэрээсээ гарах юм бол хоцорчих гээд байна. Орой онгоцны буудал руу хүргээд өгөөч гэж надаас гуйв. Эмэгтэй хүн тусламж гуйж байхад яаж үгүй гэхэв дээ. Монгол хүмүүс байна. Бие биендээ туслаахаас яахав. Тэгээд сургуулийнхаа аспирант эгчид туслахгүй бол хөөрхий нисэх буудал руу харанхуй шөнө ганцаараа явж, өглөө нь онгоцондоо ортолоо ганцаараа хүлээлгийн танхимд суух юм байна гэдэг дүр зураг нүдэнд тодроод ирлээ. Ингээд зөвшөөрлөө. Оройн 11 цаг гээд аспирант эгчийн чемоданаас нь бариад Шереметьво-2 нисэх онгоцны буудалыг зорив. Оройн замын бөглөрөх нь харин гайгүй юм байна. Ердөө нэг цагийн дотор л нисэх буудал дээр ирлээ. Тэгээд нисэх буудлын хүлээлгийн танхимд нь орсон чинь онгоцоо хүлээсэн хүмүүс сандал дээр суугаа чигээрээ унтаад л... Эгч бид хоёр бас сандал хайж баахан холхив. Бүх сандал эзэнтэй болчихож. Шөнийн, эсвэл бүүр эрт өглөөний нислэгээр явах хүмүүс ч өрөвдмөөр юм аа. Ашгүй нэг сандал олоод суулаа. Сургуулийнхаа аспирант эгчтэй хичээл номноос авахуулаад хавь ойрын хамаг юмыг хамж шимж ярьж суутал шөнийн 3 цаг болчихов. Эгчийн нойр хүрээд миний хажууд суугаа чигээрээ дугхийж орхив. Би эвшээлгээд л суугаад байлаа. 30 минут хүрэхтэй үгүйтэй унтаад эгч сэрэв. Чиний нойр хүрэхгүй байна уу гэж эгч асууж байна. Намайг ч бас суугаа чигээрээ унтана гэж бодсон бололтой. Бид хоёр дахиад л буу халаад. Сүүлдээ хийх юмаа олж ядаад нисэх буудал дээр үнэгүй тараадаг сонинг хүртэл гарчиглаж суув. Ингэсээр ашгүй өглөөний 6.25 минутад Дюссельдорф руу нисэх зорчигчидийг бүртгэж эхлэв. Бүртгүүлэх гээд явж байхдаа Щвейцарийн Цюрих хот руу явах гэж байгаа бас нэг эгчтэй тааралдав. Тэр эгчийг эндхийн Монголын Төмөр Замын Төлөөлөгчийн эхнэр нь үдэж өгч байв. Азаар Цюрих, Дюссельдорф орох зорчигчидийг нэг газар бүртгэж байв. Сургуулийнхаа аспирант эгчийг онгоцны бүртгэлээ хийлгэж байх зуур Төмөр Замын Төлөөлөгчийн эхнэрээс нь энд буудал дээр хоносон юм уу гэж асууж амжив. Үгүй, сая л гэрээсээ ирлээ. Манай найз Цюрих явж байгаа юм гээд та хоёр энд хоносон юм уу гэв? Би ч үнэнээ л хэллээ. Өчигдөр орой энд хоносон. Оюутан энэ тэр гэсэн чинь намайг хальт өрөвдсөн юм байлгүй эгчийнхээ машинаар хүргүүлээрэй гэж байна. Монголын Төмөр Замын Төлөөлөгчийн газар манай сургуулийн хажууханд нүүгээд ирсэн юм. Ашгүй ингээд тэр эгчийн машинаар гэртээ хүргүүлэв. Өглөө 6 цаг өнгөрч байхад зам дээр машин бага, агаар цэвэрхэн сайхан юм аа. Нисэх буудлаас гэр хүртэл 120 км/ц хурдаар 30-аад минутад л амьдардаг гудамжиндаа ирдэг байгаа. Метрогоор явсан бол 2 цаг гаран болох байлаа. Шөнө нь нойргүй хоносон надад энэ шиг том тус гэж юу байхав дээ. Яахав дээ ядарсан мань мэтийн оюутанд тусалсан төмөр замын төлөөлөгч ахын эхнэрт нь баярлаа гэж...
Гэртээ орж ирээд дэрэн дэээр толгой тавиад л нам. Арай гэж унтах гэж байтал монголоос “Өнөөдөр ..... хүүхдийн үс авах найр болж байна. Аав ээж нь тэднийд сууж байна” гэсэн байна. хариу мессэж ч бичих тэнхэл алга. Унтахаар нүдээ анив. Яана аа..
Ойрд миний нойр солигдоод хачин байна аа. Ядаж байхад ойрд агаарын хэм 35 хэмээс буухгүй юм. Бороо ороосой. Жаахан сэрүүхэн болдоггүй юм байх даа. Халуунд бие нозоороод диссертациа ч бичих хүсэлгүй, залхуу болоод байхиймаа.