Би ирлээ.

Эхний өдөр

За тэгээд би гэдэг хүн Монголдоо ирэв ээ. Цагийн зөрүү сайн гараагүй байсан тул ирмэгцээ л усанд орж, хоол идээд толгойгоо дэрэн дээр тавиад л нам унтав. Бүхэл өдөржингөө унтаад орой 20 цагийн орчимд сэрлээ. Сэрсэн чинь дахиад хоол хийгээд тавьчиж. Оройн хоолоо идэнгээ зурагт жаахан шагайж суув. Гэрийнхэнтэйгээ ойр зуурын юм хүүрнээд л... Намайг гэрээсээ явснаас хойш болсон гол гол үйл явдлуудын тухай дэлгэрэнгүйг мэдээлэл ээжийн амнаас дууллаа. /Өвөө нас барсан.../ Би зарим нэг зүйлийг лавлаж асуугаад л... Орой болж манайхан амрахаар хэвтэв. Харин би харуй бүрий болох тусам л сэргээд. Өдөржингөө унтсан хүн чинь шөнө юу гэж унтах вэ дээ. Улам л бие сэргээд. Шөнөжингөө кабелийн телевиз харж суув. Үүр цайхын алдад гэдэс өлсдөг байгаа. Тэгэхээр нь хөргөгч нээгээд үзсэн чинь хөлдүү бууз олов. Үүр цайж байхад ганцаараа бууж жигнэж идэв. /Амьдралдаа анх удаа шөнийн 4 цагт хоол идэв. / Тэгээд дахиад л зурагт ширтээстэй. Өглөө нүд анилдаад өөрийн эрхгүй унтав. Гэртээ ирсэн эхний өдөр нэг иймэрхүү.

Хоёр дахь өдөр

Өглөө эрт унтаад үд өнгөрч байхад сэрлээ. Тэгээд гэрээсээ гарлаа. Хамгийн түрүүнд уулзах ёстой хүмүүс бол ажлын газрын хамт олон гэж үзээд ажил руугаа харайлгав. Ажлын коллегууд, бас даргатайгаа уулзлаа. Гэртээ хэд хоног амарч байгаад ажилдаа ороорой гэж байна. Ажлынхаа нөхдүүдтэй баахан буу халж бурж бурж байгаад оройхон тийшээ гэртээ ирэв.

Гурав дахь өдөр

Нээрээ хоёр дахь эх орондоо байхад нэг шүд эмтэрч унасан юм. Бараг сарын өмнө шүдээ угааж байтал нэг шүдний тал нь эмтэрээд үйрээд унасан юм. Энгийн нүдээр харахад эрүүл юм шиг л байсан. Бодвол далдуур хорхойд идэгдсэн байж л дээ гэж тухайн үед нь таамаглаад өнгөрсөн. Сургуулийн эмнэлэг гэж үйлчилгээ муутай шал заваан газар байдаг болохоор Монголдоо шүдээ эмчлүүлсэн нь дээр гэж шийдсэн юм. Тэгээд Улаанбаатартаа төдийгүй улсдаа ганц Эрүү нүүрний эмгэг судлалын төв гэдэг сүртэй нэртэй эмнэлэг 15 цагт очив. /Улаанбаатарын энд тэндгүй шүдний эмнэлэг байдаг. Гэвч би хувийн шүдний эмнэлэгт сүжиггүй болоод удаж байгаа. Мөнгөний хойноос улайрсан нэг шүдний хувийн эмнэлэгт очоод хулхидуулсанаас хойш дахин хувийн эмнэлэгийг зорихоо больсон./ Шүдний төв дээр эмчилгээ хийдэг маш кабинеттай. Гэвч зун ихэнхи эмч нар амарчихсан гэнэ. Тэгээд ердөө ганцхан кабинетад 2 эмч 2 сувилагч л ажиллаж байв. Бас Анаагаахын сургуулийн эрүү нүүрний мэс заслын ангид сурдаг 3 годгоносон охин дадлага хийж байв. Коридорт нь очер дугаар гэж бялхаж байна аа. Би хамгийн сүүлийн хүн нь хэн бэ гэж асууж байгаад оочерлов. Тэгсэн чинь сүүлдээ хэрэг бишдээд. Харагдаж үзэгдээгүй баахан хүмүүс гэнэт гарч ирээд би ч байсан, оочер захиж байгаад явсан энэ тэр гэсээр миний оочер нэлээн ухарч За яахав үнэхээр оочер захисан юм бол гэх ухааны юм бодоод сууж байсан чинь нөгөө хүмүүс бүр давардаг байна ш дээ. Хоёр бүдүүн хүүхэн миний урдуур орох гээд би оочераа алдахгүй гэж зүтгээд. Сүүлдээ ийм бүдүүлэг хүмүүстэй юу ч яриад хэрэггүй гэж бодоод буянаараа болог гээд урдуураа оруулав. Хоёр бүдүүн хүүхэний нэг л эмчид үзүүлэх гэсэн юм байна л даа. Миний урдуур зүтгэж орсон бүдүүн эгч салфетка ч халаасандаа авч явдаггүй “тиймэрхүү түвшний соёлтой” нь хэдхэн хормын дотор ил тод болов. Эмч нь амны алчуур, салфетка орж ирэхгүй яасан юм бэ гэж аашилсан бололтой. Дадлага хийж байгаа годгор охин эмчийн өрөөнөөс толгойгоо цухуйлгаад нөгөө бүдүүнд нь хандаж салфетка гэж хэлэв. Нөгөө бүдүүн нь салфетка ТҮЦ энэ тэрхэнээс авахаар гарч яваа үзэгдэв. Хэдэн минутын дараа ашгүй миний орох ээлж ирэв. Хамаг биеэ хөштөл хүлээсний эцэст шүднээ бүтэн болгоод эмчийн өрөөнөөс гараад цага харсан чинь бараг 19.30 болж байв. Ядаж байхад гадаа бороо асгараад. Өдөр гэрээсээ гарсан би гэдэг хүн зонтик ч үгүй, нимгэн даавуун цамцтай явааг ч хэлэх үү. Баахан бухимдалтайгаар гэртээ харилаа. Дөнгөж гэртээ ороод сууж байтал ажлын газраас утасдаад ажилдаа маргаашнаас орчих тэгэх үү гэх ухааны юм ярьж байна. Гэртээ хэд хоног сайхан амарч байгаад үнлсэн ажилдаа орно гэж байсан мөрөөдөл замхарав аа гэж.

Дөрөв дэхь өдөр

Шар шувуу шиг шөнө босож хоол унд эргүүдэх нь өнөөдрөөс гайгүй болж байна. Өглөө босоод цайгаа уугаад ажилдаа явлаа. Ажил... Өдрийн хоол ... Ажил... Сүүлийн хэдэн өдөр нэтд сууж, мэйлээ шалгаж, блогоо шинэчилж, бусдын блогоор шагайх завгүй байсан юм. Мэйлээ шалгасан чинь хоёр гурван хүнээс захиа ирсэн байна. Уншиж танилцаад зохих хариуг нь бичиж илгээгээд блогнуудыг уншив. Ажил дээр блог тухтай уншаад сууж байх зав байхгүй болохоор флэш руугээ хуулж аваад гэртээ уншихаар шийдэв. Оройн нь гэртээ ирлээ. Манай гэрийнхэн дача /лагерь/ руу явна гээд байсан юм. Гэртээ ганцаараа. Ашгүй бэлэн хоол унд байна. Печинд халааж идэнгээ зурагт харж жаахан суув. Тэгээд компоо асааж флэшээ холбоод хуулж авсан блогнуудыг цагаан толгойн үсгийн дараалалаар нь уншиж гарав. Уншиж дуусаад өөрийнхөө блогт тавих тэмдэглэлээ бичиж байгаа нь энэ. За за ингээд энэ удаагийн тэмдэглэлээ дуусгая даа. Цаг ч нэлээн орой болчихож. Компны өмнө суухаар цаг хугацаа өнгөрч байгааг огт анзаарахгүй юм аа. Шөнийн 2 цаг болж байна ш дээ.маргааш өглөө ажилтай. Унтаж амрахаас даа. 2007-06-28